หลังจากที่ได้รับข่าวเศร้าจากกระทู้นี้แล้ว
http://www.aro4u.com/articles-detail/432
หลังจากโต้คลื่น เล่นน้ำทะเล และวิ่งไล่จับกันเสร็จแล้ว ก็เริ่มรู้สึกเหนื่อย (อีกทั้งใกล้เวลาที่ตะวันจะลับฟ้าแล้ว) ก็เลยขึ้นไปอาบน้ำจืด แล้วก็แต่งตัวเตรียมไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกัน แน่นอนครับ เป้าหมายไม่ได้ไกลจากที่พักเลย ร้านอาหารที่เรากำลังจะเตรียมตัวไปก็คือร้าน “คุ้มต้มยำกุ้ง” ของคุณเก่งนั้นเอง… คืนนี้เราแต่งตัวกันแบบสบายๆ ประมาณว่าพร้อมเข้านอนเลย ไม่ได้แต่งไปอวดแฟชั่นกับใครที่ไหน (อาจจะมีบ้างที่ขอแวะไปเดินเที่ยวตลาดโต้รุ่งตาม Plan ที่วางไว้) แม้เส้นทางจะเดินไปได้ แต่ผมก็เลือกที่จะขับรถมาที่ร้าน เพราะกลัวหมากัด อิอิ มีเยอะแยะเต็มไปหมดครับ เลยไม่แน่ใจว่าตัวไหนเป็นมิตร และตัวไหนไม่ชอบหน้าเรา เพื่อความปลอดภัยพาเจ้าป๋องแดงไปด้วยดีกว่า
*** ผมต้องขอขอบคุณพี่โกวิทย์ และพี่จิระ แห่ง Honda บางนา ที่ช่วยจัดหาเจ้า “ป๋องแดง” รถ Jazz คันนี้มาให้ใช้ในระหว่างจัดซ่อม “ป๋องน้ำเงิน” นะครับ ไม่มีเจ้านี่ ผมคงจะแย่น่าดูเลย ขอบคุณจากใจอีกครั้งครับ 
ร้านอาหารคุ้มต้มยำกุ้ง ที่อยู่ตรงหน้าผมนี้เป็นร้านอาหารชั้นดี จัดวางและตบแต่งร้านอย่างสวยงาม มีเสน่ห์ (ตู้ปลาชนิดต่างๆ ก็ตั้งอยู่ที่นี่ครับ มีทั้งปลาหมอสีฟลาวเวอร์ ฮอร์น เท็กซัสแดง ปลามังกร ปลากรายตัวยักษ์) ด้วยเหตุผลที่เป็นร้านที่มีขนาดใหญ่ ดังนั้นรองรับแขกได้เป็นจำนวนมาก ผมและแฟนเป็นหนึ่งในนั้น แต่ส่วนใหญ่แล้วแขกที่มาจะเป็นชาวต่างชาติ… จะว่าไปก็ไม่ใช่ส่วนใหญ่นะ คือทั้งหมดเลยต่างหาก มีแค่ผมกับแฟนเท่านั้นที่เป็นคนไทย อิอิ อาหารมื้อค่ำในวันนั้นผมจำได้ดีกว่าคุณเก่งจัดเตรียม ต้มยำไก่ + ปลาหมึก กุ้งเผา ข้าวผัดสับปะรด ไก่ทอดเหล้าแดง แล้วก็ขากบทอด มากัน 2 คน สั่งเสียอย่างกับเจ้าสัว อิอิ แต่ก็ทานหมดนะครับ อร่อยมากเลย (+ กับอารมณ์ที่หิวมากด้วยก็เลยซัดกันเต็มที่) 
ราคาก็ดีด้วย สั่งแบบนี้เช็คบิลแล้วเพียง 5xx บาทเท่านั้นเอง พอใกล้ๆ จะทานเสร็จ คุณพ่อคุณเก่งบอกว่าอาหารที่จัดทำมาให้นี้ทำเป็นพิเศษสำหรับคนไทย เพราะถ้าเอาแบบที่เสริฟให้ฝรั่ง อาจจะไม่ถูกปากเรา เพราะเหตุผลนี้นี่เองอาหารมื้อค่ำมื้อนั้นเลยอร่อยมากเป็นพิเศษ ต้องขอขอบคุณๆ เก่งและครอบครัวด้วยนะครับ
… อ่านมาถึงจุดนี้ เพื่อนสมาชิกคงจะคิดว่าผมช่างเป็นคนที่มีความสุขมากอะไรเช่นนี้ จริงๆ ก็ดูเหมือนจะใช่ครับ แต่แล้วก็ไม่… เพราะอะไรทราบมั้ยครับ ? … ติ๊ดตี่ ติ๊ดตี่ ติ๊ดตี่ ติ๊ดตี่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสี่ยงโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้นมา…
“สวัสดีครับคุณแนน ผมเก่งนะครับ”
“ครับคุณเก่งว่าไงครับ”
“ผมว่าแย่แล้วล่ะ” 
“ทำไมล่ะครับ เกิดอะไรขึ้นอีก”
“เจ้า RTG ตัวใหญ่ผมอาการหนักมากขึ้น ตอนนี้แย่เลย” 
“แย่ยังไงครับ ขยายความหน่อย”
“ตอนนี้เมือกดำขึ้นเต็มตัวแล้ว ไม่ว่าย จอดนิ่งๆ ผมดูแล้วไม่สบายใจมากๆ กลัวว่ามันจะตาย ถ้าตายล่ะผมคงจะเครียดมาก เพราะเสียปลาพร้อมกันเลยทีเดียว 2 ตัว” 
“ครับคุณเก่ง ผมเข้าใจ ตอนนี้ผมอยู่อยู่ต่างจังหวัดด้วย อยู่เพชรบุรี มาพักผ่อน”
“ครับคุณแนน แล้วคุณแนนพอจะมีใครที่รักษาปลาตัวนี้ได้มั้ย ?”
“ไม่ว่าจะใครก็ตามก็คงจะรักษาปลาตัวนี้ไม่ต่างวิธีกันกับผม ซึ่งก็เป็นวิธีที่คุณเก่งทำอยู่เช่นกัน”
“ครับ คือผมยอมให้เขามารับปลาไปรักษาเลย เห็นแบบนี้แล้วเครียดมาก”
“เอาแบบนี้ครับคุณเก่ง ผมขอดูภาพอีกครั้งหนึ่ง รบกวนคุณเก่งถ่ายแล้วส่ง Email มาให้ผมเลย”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมจะส่งให้เดี๋ยวนี้”
“OK ครับ เดี๋ยวผมเช็คแล้วจะโทรกลับทันที"
ตอนแรกส่วนตัวเข้าใจว่าคุณเก่งคงจะเครียดไปเองว่าปลาไม่ดีขึ้น แล้วก็มานั่งทานข้าวต่อเพื่อรอเวลาเช็คเมล (ร้านคุณเก่งมี Internet พอดี พี่แนนต้องขอขอบคุณๆ เก่งอีกครั้งนะครับ สิ่งอำนวยความสะดวกครบครันเลย) ซักพักหนึ่ง ผมก็ลองเช็ค Email ดู เมื่อได้เห็นรูปก็ต้องยอมรับว่าอาการปลาหนักขึ้นจริงๆ 
ตอนนี้ผมพอจะเข้าใจคุณเก่งแล้วว่าเขารู้สึกยังไง ? ก่อนที่ผมจะโทรกลับไปก็เรียกแฟนเข้ามาคุยด้วยว่าตอนนี้มีปลาป่วยตัวหนึ่ง จำเป็นต้องได้รับการรักษาด่วน ไม่งั๊นอาจจะตายได้ ผมโชคดีที่มีแฟนน่ารักและเข้าใจ เขาก็เลยบอกว่า ไม่เป็นไร ก็เป็นหน้าที่ของพี่แนนที่ต้องไปรักษานี่นะ เขาไว้ใจเรา… ได้ยินแล้วน้ำซึม เธอเป็นนางฟ้าของผมจริงๆ อิอิ (ในขณะที่ดูเหมือนผมจะเป็นความหวังเดียวของคุณเก่งด้วยเช่นกัน) ดังนั้น Plan ที่วางไว้ในวันถัดไปทั้งหมด…
1. ตื่นเช้าเล่นน้ำทะเลอีกซักรอบ
2. หาข้าวเช้าทานกัน เพราะคุณเก่งบอกว่าเดี๋ยวจะพาไปชิมอาหารแท้ดั้งเดิมของเมืองชะอำ
3. เดินเที่ยวชมความสวยงามของธรรมชาติ และขับรถทัวร์เมืออีกครั้ง ก่อนหาซื้อของกลับบ้าน
4. ระหว่างทางกลับขอแวะ Outlet เสียหน่อย เจ้าหล่อนขอมาตามประสาผู้หญิงๆ…
ทั้งหมดนี้ก็เป็นอันต้องล่มไป เพราะสิ่งที่ว่ามานี้ถูกเปลี่ยนใหม่เป็น…
1. ตื่นเช้าขึ้นมาขับรถไปส่งแฟนที่กรุงเทพ (ให้เขาเคลียงาน และทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยในระหว่างรอผมเดินทาง) – ออกเดินทางจากเพชรบุรี 8 โมงเช้า
2. จัดเตรียมตู้พักให้พร้อม แล้วเตรียมเครื่องมืออุปกรณ์ทั้งหมดเพื่อไปรับปลากลับมารักษา (ตอนแรกยังไม่แน่ใจว่าจะรับกลับมาหรือไม่ แต่เผื่อไว้ก่อน)
3. ออกเดินทางไปอยุธยาเพื่อไปดูอาการปลาคุณเก่ง
4. เช็คสภาพปลา (No Entertain Time – ไปทำงานอย่างเดียว ไม่มีช่วงเวลาหรรษา) พิจารณาแนวทาง และวิธีการรักษา
จากนั้นก็ค่อยว่ากันอีกครั้ง… ผมคุยกับแฟนประมาณนี้ แต่แล้ววันนี้ยังไม่ถึงวันพรุ่งนี้นี่นะ ยังมีช่วงเวลาที่มีความสุขอยู่ เอ้า งั๊นอิ่มท้องแล้ว เราไปขับรถไปเที่ยวที่ตลาดโต้รุ่งกัน เอาล่ะครับ ทั้งหมดในวันนี้ก็จบแต่เพียงเท่านี้ แต่ใช้ว่า “มังกรหรรษา” ตอนนี้จะจบแต่เพียงเท่านี้ ยังครับ… ยังอีกยาวเลย ขอให้ติดตามกันด้วยนะครับ รับรองว่า จะได้ความรู้ ความเข้าใจ รวมถึงภาพประกอบที่ชัดเจนในการดูแลรักษาปลาตัวหนึ่งจากความบอบช้ำในอาการผิดปกติที่เกิดขึ้น แล้วติดตามชมตอนต่อไปเร็วๆ นี้ครับ
Nanconnection
