http://www.aro4u.com/articles-detail/546
http://www.aro4u.com/articles-detail/547
http://www.aro4u.com/articles-detail/548
http://www.aro4u.com/articles-detail/549
เข้าสู่วันที่ 5… วันนี้เจ้าอิงอรกลับมาฟื้นคืนสภาพเหมือนเดิมเพราะช่วงนี้มันแข็งแรงมาก ในขณะที่อิ่มเอมเริ่มอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัดเจน ผมเชื่อว่าเป็นผลมาจากที่ข้อหางที่หักเดาะของมันวันนี้ดูบวมเปล่งแดงก่ำมาก… เพราะสะสมความบอบช้ำมานานหลายวัน ทุกครั้งที่อิงอรสวนกลับด้วยการกัดเล็มที่หางอิ่มเอมจะดูเหมือนเจ็บมากเป็นพิเศษสังเกตได้จากจะพุ่งตัวหนี (อย่างมีชั้นเชิงไม่ใช่แบบหัวซุกหัวซุน) และจะตอบโต้เจ้าอิงอรน้อยลง ช่วงนี้จึงเหมือน “ช่วงเอาคืน” ของอิงอร แต้แม้กระนั้นมันเองก็ยังฟื้นตัวไม่เต็มที่ดังนั้นจึงได้แค่เทะเล็มไปเท่านั้นเอง บทสรุปของวันนี้ก็คือเจ้าอิงอรได้รับบาดเจ็บเพิ่มเติมนิดหน่อย เกล็ดแถวแรกล่างสุดหลุด 1 แผ่น หางที่แตกเป็นซี่ๆ จากการโดนอิ่มเอมใน 2-3 วันแรกก็หลุดขาดหมดทำให้หางไม่กลบสวยเต็มใบ (ส่วนอาการบาดเจ็บเดิมเริ่มได้รับการฟื้นตัว ครีบอกที่แตกก็กลับมาติดกัน เนื้อเยื่อที่ลอกบริเวณใบหน้าก็เริ่มฟื้นคืนสภาพ เหงือกที่ถูกตัดแต่งไปก็เริ่มงอกขึ้นมาใหม่) ส่วนอิ่มเอมที่ใบหน้าทั้ง 2 ด้านมีรอยถลอกนิดหน่อย เครื่องครีบโดยรวมแตกเล็กน้อย…
หลังจากนั้นก็ยังคงเป็นทีของอิงอรอยู่ครับ ช่วงเวลานั้นอิ่มเอมจะบอบช้ำมากซึ่งผมมั่นใจว่าเกิดจากการระบบที่ข้อหางหักเดาะ การตอบโต้อิงอรจึงแทบไม่มี ส่วนใหญ่จะเป็นฝ่ายถูกกระทำเอาคืนอย่างเดียว ในช่วงเวลาดังกล่าวนั้นผมโยนอาหารลงไปก็ไม่รับความสนใจจากทั้งคู่… เข้าสู่วันที่ 10 ผมสังเกตเห็นว่าใบหางและครีบก้นของอิ่มเอมแตกระแหงมากขึ้น ข้อหางบวมช้ำแด่งก่ำน่ากลัวมาก มีเกล็ดหลุดบ้างเล็กน้อย นาทีนี้อิ่มเอมเริ่มเป็นฝ่ายหนี (แต่คราวนี้แทบไม่เหลือชั้นเชิงแล้ว เพราะหลายครั้งผมเห็นว่าว่ายเอียงหลบเจ้าอิงอรคล้ายจะยอมไม่กล้าประมือด้วย) แต่ผมยังมีกำลังใจอยู่นะครับเพราะเท่าที่เห็นปฏิกิริยาของปลาทั้งสองมาโดยตลอด มันเป็นเพียงการตอบโต้เล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง ไมได้โจมตีกันรุนแรงถึงขั้นหมายมุ่งจะเข่นฆ่าให้ตายไปข้างหนึ่ง ดังนั้นความตั้งใจที่ผมเคยมุ่งมันจึงยังคงมีอยู่… ผมยังเชื่อว่าอีกคงไม่นานอิ่มเอมจะฟื้นตัวเพราะว่าซี่หางที่ขาดไปกำลังงอกขึ้นมาใหม่แล้ว อีกอย่างข้อที่หักเดาะก็กำลังจะเริ่มต่อกันสนิทเหมือนเดิมแล้ว…
NOTE : จากปฏิกิริยาดังกล่าวนี้ทำให้ผมรู้สึกยอมรับลึกๆ ว่าสงสัยเจ้าปลาคู่นี้คงจะเป็นเพศเดียวกันแล้วล่ะครับ ไม่ผู้กับผู้ ก็เมียกับเมีย ไม่น่าจะเป็นคู่ผัวตัวเมียกัน เพราะไม่เคยเห็นมันว่ายตีคู่ จู๋จี๋ เคล้าคลึง คลอเคลียกันเลย มีแต่ว่ายคนละมุมแบ่งเขตแบ่งโซนอย่างชัดเจน เจ้าอิงอร (ผู้มาใหม่) ในวันนี้ครองที่ 2/3 ของตู้ ในขณะที่อิ่มเอม (เจ้าถิ่นเดิม) เหลือเขตแดนเพียง 1/3 เท่านั้น…
… 15 วันผ่านไป ดูเหมือนทุกอย่างกำลังเป็นไปในทางที่ดีขึ้น ปลาทั้งคู่เริ่มยอมรับกัน (คงจะทะเลาะกันจนเบื่อแล้ว) จากเดิมที่เจอหน้ากันจะต้องมีทักทายเล็กๆ ตอนนี้ดีกันแล้ว มีการว่ายเบียดคู่กันให้เห็นบ่อยครั้งมากขึ้น (แต่เหมือนจะเป็นแบบ “ไม้ป่าเดียวกัน” มากกว่า “คู่รักแท้” นะครับ 5555) 
ที่สำคัญคือทั้งคู่ยอมกินแล้ว และก็กินอย่างเอร็ดอร่อยด้วยโดยไม่การแย่งกันแม้แต่น้อย (กินรุนแรง… ดูแล้วมันส์หยดครับ) การจัด Zoning ของทั้งคู่ก็ดีขึ้น อิ่มเอมมีเนื้อที่ว่ายมากขึ้น อิงอรยอมให้ความเป็นมิตรมากขึ้น… บาดแผลของทั้งคู่ก็เริ่มหาย เหงือกที่ตัดไปของอิงอรก็ขึ้นมาดี ไม่เป็นเหงือกดำให้ผมต้องไม่สบายใจ (ซึ่งถ้าเหงือกใหม่ขึ้นมาเป็นเหงือกดำจะต้องวางยาแล้วเอามาตัดแต่งใหม่) ครีบก้นที่แต่งไปก็ขึ้นมาเสมอกัน ส่วนอิ่มเอมครีบที่แตกก็คงอีกไม่นานก็จะต่อติดกันเหมือนเดิม ส่วนข้อหางที่หักเดาะก็ไม่น่าจะมีปัญหา… ต่อติดกันได้เหมือนเดิมแน่นอน ที่ต้องลุ้นคงมีเพียงอย่างเดียวคือรอให้ซี่หางที่กำลังจะขึ้นมาใหม่นี้สวยเช้งเหมือนเดิม ช่วงเวลานี้ผมก็ได้แต่หวังไว้แบบนั้นล่ะครับ…
จากวันนั้นก็ผ่านไปนับเดือนแล้วล่ะครับ สิ่งที่ผมอยากบอกเพื่อนๆ ก็คือว่าตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าปลามังกรทั้ง 2 ตัวนี้สามารถอยู่ร่วมตู้กันได้อย่างเป็นสุข ทุกวันนี้มันก็ว่ายดี กินดี อยู่ดีเป็นสุขพร้อมกับฝูง Tank Mate สุดโปรดของผม อาจจะมีบ้างที่ทะเลาะกันแต่ก็ไม่ได้รุนแรงเหมือนก่อน… การเลี้ยงปลามังกรร่วมกันมันต้องทำใจเรื่องนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วล่ะครับ ดังนั้นถ้ามันจะมีบ้างที่ครีบแตก หางแหว่ง หน้าถลอก ผมถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา แล้วผมเองก็จะไม่เอามานึกเครียดนั่งซีเรียสให้ปวดหัวด้วย เพราะสิ่งนั้นเราทำใจรับได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ตัดสินใจลงปลาด้วยกันแล้ว… ด้วยเหตุนี้ นั่นจึงหมายความว่าในวันนี้ผมไม่ได้มี “อิ่มเอม” เพียงตัวเดียวแล้วนะครับที่เป็น “มังกรแสนรัก” แต่ยังมีเจ้า “อิงอร” อีกตัวที่ก้าวเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ด้วย
